Kaç alev söndürdüm şu yanmış gönlümde

Kaç ağıt susturdum...

Ve kaç isyan durdurdum bilemezsin yâr. Sabırsız...telaşlı...çekilmez görünen ben,

Ne yükleri çektim de feleği şaşırttım.

Elime su dökemedi nice deliler.

Ne sabır taşları çatladı karşımda

Ne imtihanlar atlattım, Gıkım çıkmadı...

Sessiz bağırdım hep, Sessiz yıkıldım ve sessizce kalktım. Şimdi düşmeyecek kadar ayaktayım.

Ve ölmeyecek kadar hayatta... -elif-