Kral bir gün dondurucu kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafızın yanına giderek sordu. 

-Üşümüyor musun? 

Muhafız; ben alışığım efendim diyerek cevap verdi.

 Kral; -Olsun dedi. Ben sana sıcak tutan elbiseler getirmelerini emredeceğim diyerek gitti.

 Ancak kısa bir süre sonra askerlerine sıcak tutan elbiseleri götürmelerini emretmeyi unuttu. Ertesi gün ise duvarın yanı başında soğuktan donarak ölmüş muhafızın cesedini buldular. Fakat muhafız ölmeden önce duvara bir şeyler yazmıştı. 

Duvarda şunlar yazıyordu; “Kralım, ben soğukta nöbet tutmaya alışkındım. Fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!” 

Çünkü asker her gün o soğuk havada nöbetini tutuyor ve soğuğa direnmekten başka çaresi olmadığını biliyordu bu sayede her gecenin ardından doğan güneşi de görebiliyordu. Fakat o gece kralın sıcak elbise göndereceği düşüncesi onun gücünü azaltmış bir an önce gelecek elbiselerle ısınma hayalleri kurmasına sebep olmuştu. Elbiselerin sıcak tutacağı düşüncesi ile de soğuğa karşı olan savaşını yarıda bırakıp vücudunun nasılsa ısınacağını düşünerek direncini kaybetmişti. Buda doğacak olan güneşi beklemesine yetmemişti. Çünkü artık umudu doğan güneş değil elbiselerdi ve o elbiselerde gelmemişti…

VAADLERLE KIMSENIN UMUTLARIYLA OYNAMAYIN....

SIZIN HAYATINIZ BASKALARININ HAYALI OLABLIR.....