Bıraktığın yerdeyim...

Yağmur yağıyordu o gün,
ve bugün çiçek açmak üzereyim.
Sana birdim o gün, şimdi bir düzineyim.
Bıraktığın yerde, bıraktığın gibi,
laciverdi solmuş, mavi hüzünlerdeyim.

Bıraktığın yerdeyim...
Islaktı her yer o gün,
ve kurumadı hala o gün bugün.
Gittiğin yer sokaktı, cadde oldu dün.
Bıraktığın yerde, bıraktığın izler,
asfaltla birlikte, geçmişin tozu oldu tüm.

Bıraktığın yerdeyim...
Karanlıktı mahalle o gün,
ve kaldırım taşında yürümek olmadı hiç.
Evlerin bir kısmı ahşaptı, bir çoğu kerpiç.
Bıraktığın yerde, bıraktığın mazi,
yokluğuna çekilmiş, hırçın ve derin bir iç.

Bıraktığın yerdeyim...
Hep sen vardın o gün,
ve sana sunduğum doyumsuz sevdam.
Düşündükçe seni, inan çatlıyordu kafam.
Bıraktığın yerde, bıraktığın düzen,
adını sakladığım sensizliğe,
adın gibi devam!

Osman Türkmen