Ben hayata degil insanlara küstüm

Gecip giden yıllara değil
Yalanla bana sarılanlara küstüm
Aç kaldıgımız sevgiye, sevgiliye küstüm.
Defalarca sırtımıza
batan hancerlere degil
onu ustaca gozlerimizin içine bakarak
saplayan dostlara küstüm...
&&&
Ben çayımda ki deme,
içtikce beni zehirleyen
sigarama degil,
her defasında içime yangın bırakan
o vefasıza küstüm.
Bi seviyorum özlüyorum diyip
boynuma sarılan
Ertesi gün bambaşka
bir kişiliğe bürünen
o vicdansıza küstüm.
&&&
Ömrümü tutsak alıp
Bir oyuncak gibi oynayan
buna ise göz yuman gönlüme küstüm.
Ulan ben kaderimi yazan RABBİME değil
Kaderimin yazgısını değiştiren
o insafsıza küstüm.
Aldığım nefese değilde,
nefesime göz koyup
Beni nefessiz bırakan
O hayırsıza küstüm.
&&&
Bu genç yaşımda saçıma
düşen aklara degil,
Gözümden damla damla yaş akıtan
Akıttığı her bir damla
yaş ile beni boğup,
Canımdan bezdiren o şereften bahsedip
şerefsizliğin dibine
vurmus zalime küstüm..
&&&
Her defasında bembeyaz
bir kağıda yazdığım
Şiirlerime değil
O tertemiz sayfaları
Kirleten kalemimden akan mürekkebin
Nefrette olsa seni yazmasına küstüm...
Aslında ben seninle birlikte.

herseye küstüm ulan küstüm....
vuralozgan